Posljednji primjeri te i takve relativizacije i revidiranja istorije su, kaže, održavanje parastosa od strane Crkve Srbije, četničkom komadantu Draži Mihailoviću, ali iprikazivanje filma, u organizaciji Bošnjačkog kulturnog centra iz Petnjice o Osmanu Rastoderu, komandantu muslimanskih milicija, koji je sarađivao sa italijanskim okupatorima tokom 41'-45'.
“Isti za cilj imaju predstavljanje događaja, posebno iz II Svjetskog rata, drugačijim od onih kako su se stvarno zbili. Posebno je na udaru Narodnooslobodilački pokret, koji se želi izjednačiti u prvom redu sa Ravnogorskim-četničkim pokretom, ali i drugim koji su djelovali u Jugoslaviji i Crnoj Gori”, kaže Kovačević.
Onima koji su se iskreno i mukotrpno borili za slobodu i protiv okupatora, želi se, dodaje, oduzeti zasluženo mjesto, a umjesto njih postaviti drugi koji su bili ništa više do saradnici okupatora.
“To izgleda posebno utiče na dio mlađe populacije, koja iz nekih razloga ne poznaje dovoljno vlastitu istoriju i zbog toga prihvata u određenoj mjeri pogrešnu sliku o tim događajima. Zato treba jasno i nedvosmisleno reći ko su bili kvislinzi, a ko borci za slobodu, jer trenutno istoriju pokušavaju da pišu gubitnici, a s razlogom su bili i ostali gubitnici”, zaključuje Kovačević.
