Naslov posuđen od filma Stenlija Kjubrika. Samo što je akter moje priče, za razliku od Vila Harforda, opsjednut fantazijama preseljenja „srpskog sveta“ sa „nebeskih visina“ na tuđe prostore Jugozapadnog Balkana.
Tu nemoguću misiju aktuelni predsjednik Srbije postavio je u centar sopstvenog egocentričnog populizma velikosrpskog Projekta Zla.
A trebalo je da Aleksandar Vučić posjeti Jasenovac i stane pred epitaf na spomeniku nevinim žrtvama masovnog zločina NDH, na kome piše „Mrtvi živima otvaraju oči“.
I ne samo tamo.
Na stratištima suludih nacional-fašističkih politika
Pošto mrzi more, naročito hrvatsko, mogao bi otići i u Srebrenicu, gdje su hiljade pobijene po velikosrpskom programu genocida, da i na tom spomeniku pročita „Molitvu Bogu“. I u Vukovar, gdje su oni čije su tenkove njegovi ideološki vojnici iz Beograda ispratili cvijećem, da u ime „programa Zla“ ubijaju nevine stanovnike, samo da Vukovar učine srpskim gradom.
Mogao bi beogradski autokrata potrošiti cijeli odmor da obiđe sva stratišta žrtava suludih nacional-fašističkih politika na Jugozapadnom Balkanu.
Mjesto gdje se dogodio jedan od najbrutalnijih zločina srpske žandarmerije: Kuća komite Petra Zvicera
Mogao bi i navratiti u Cuce crnogorske, đe su zločinci velikosrpskog projekta ubijali patriote crnogorske. I stati pred kuću Petra Zvicera u kojoj su velikosrpski okupatori 1923. ubili majku, ženu i troje đece, brata i sestru crnogorskog patriote Petra Zvicera koji je odbio da prizna sramne odluke Podgoričke skupštine. Babu Petrovu, Đurđu, zavezali su za trešnju, ispred kuće, da sluša lelek žene i jauk đece i gleda kako nestaju na zgarištu kuće.
Đurđa je poluđela.
Dželata Kecmanovića Beograd je odlikovao!?
Poslije takve, poučne turneje, g. Aleksandar Vučić bi morao sa malo umnog napora shvatiti da su sve te žrtve posljedica klero-nacionalističkih politika, koje su vodili patokratski fanatici, ove ili one nacije, radi suludih ideja koje im je nametnula crkva ili politički tutori u ime globalnih geostrateških pregrupacija.
Sa malo svijesti i savjesti, pred zlim biljezima „učiteljice“- istorije, možda bi i Aleksandar Vučić kao čovjek i naciokrata shvatio da se i njegova politička ideja i praksa oslanja na velikosrpski nacionalizam uz blagoslov SPC. Da i on koristi selektivnu i priređenu prošlost Srba da zavede i obmane sopstveni narod na nove genocide zločine i zlodjela.
Biljezi bezumnosti na Jugozapadnom Balkanu
Fanatizovani privid o „srpskom svetu“ i „srpskim zemljama i srpskom rodu“ u granicama, po beogradskom Projektu Zla, nudi iste posljedice kao što su Jasenovac, Srebrenica, Vukovar, Cuce….
Na tome su angažovani timovi kvazi naučnika i propagandista u svim oblicima komuniciranja. Angažuje se mnoštvo likova bez ličnosti, sličnih Sartrovom Žilu, onom koji postaje neko i nešto samo onda kada sa patološkom mržnjom reaguje na Engleze i engleski čaj.
Tipičan predstavnik tih mrzitelja Crne Gore i Crnogoraca je izvjesni Raković koji, poput Žila, postaje nešto samo kada se pomene Crna Gora i Crnogorci. Tada izduži vrat razrogači oči i vjeruje da, tek tada, postaje ličnost!
Ako je iđe u svijetu nacionalizam lidera, neograničene moći i ograničenog uma, ostavio toliko biljega bezumnosti i užasa, onda je to Jugozapadni Balkan.
Maligno jezgro velikosrpskog nacionalizma sadržano je u izjavi aktuelnog predsjednika Srbije izraženo u strategiji „kad-tad“, da će doći do „ujedinjenja srbijanstva i srpstva“. Njegov ideološki „otac“ eks predsjednik Srbije, Tomislav Nikolić bio je još jasniji sa željom „da u Srbiji treba da se rađaju deca sa čistim srpskim genetskim kodom“.
Politika koja treba da ostvari te ciljeve u konkretnoj konstelaciji odnosa na jugozapadnom Balkanu, mora da pribjegne svim oblicima manipulacija i laži, prije svih sopstvenog naroda, i da stvara simuliranu realnost u koju će njegov narod da vjeruje bez ostatka.
„Cilj laži je da narod ne misli i ne sudi. To stalno laganje i nema cilj da narod povjeruje u laž, već je cilj da ni u šta ne vjeruje. Jer takvom narodu nije oduzet samo kapacitet za akciju, već i kapacitet da misli i sudi. Sa takvim narodom možete da radite šta hoćete“.
Kao da je Hana Arnet bila dnevni komentator beogradske političke zbilje i ekspert za velikosrpsku banalnost zla.
Vjerski fanatizam SPC u matrici strategije „kad tad“
Ono što velikosrpskom fanatizmu daje dodatnu dozu duhovne toksičnosti je etnofiletizam i etnocentrizam SPC koja čini jeres i nesklad između pravoslavlja i njihovog srpstva.
Vjerski fanatizam SPC se savršeno uklapa u konzervativnu matricu strategije „kad tad“ i „srpskog genetskog koda“ sa akcentom na preumljavanju pripadnika druge vjere ili druge pomjesne crkve iste vjere.
Na malom političkom prostoru Crne Gore najbolje je vidljiva „pravednička“ arogancija velikosrpskih naciokrata i inkvizitora SPC, koja nameće lažnu tezu da bez vjere nema nacije i da druge pravoslavne vjere u CG nema osim tzv. srpske?
Laž je nacionalni princip velikosrpstva-rekao bi Ćosić i dodao da „u srpskom etosu postoji neka egzistencijalna nemoć za racionalnost… neka samodestrukcija, tragizam u istorijskom bivstvovanju i prema sebi i prema svetu“.
Nameće se pitanje - da li je aktuelno stanje velikosrpskih naciokrata posljedica ili uzrok te Ćosićeve dijagnoze?
Moglo bi se reći da je simbioza objektivne nemoći za racionalnu procjenu i lažna individualna nadmenost naciokratske elite glavni uzrok odsustva autoriteta istine i realne kritičnosti.
Režimski istoričari „kasape“ crnogorsko nasljeđe
Odsustvo istine i realne kritičnosti u odnosima aktuelnog političkog establišmenta Srbije prema Crnoj Gori nije „slučaj“, ono se proizvodi i ono je poželjno za konzervativni populizam koji produkuje beogradski vođa.
Vidljiva je posebna agilnost duboke države u podršci agresije Rusije na Ukrajinu. Neformalno se širi raspoloženje podrške Rusiji i konstruiše privid da bi Srbija moga biti mala Rusija na jugozapadnom Balkanu, a Crnogorci bi mogli postati „nacisti opasni po srpstvo“.
U tom smislu su, već odavno, angažovani timovi režimskih istoričara, pjesnika, političara, komentatora, osuđenih za ratne zločine kao eksperata za strateška pitanja, koji sa pozicija velikosrpskog Projekta Zla „kasape“ crnogorsko duhovno, kulturno i slobodarsko nasljeđe, po primitivnim pravilima velikosrpske oholosti.
Sprovodi se organizovana - dehumanizacija, delegitimizacija i demonizacija svih vrijednosti neprekidnog crnogorskog viševjekovnog kolektivnog trajanja.
Cilj je beogradskog autokrate da koruptivnim asimilacijskim metodama i proizvodnjom „lomehuzovih buba“ u sistemima crnogorske države, oslabi kolektivni psihološki imunitet crnogorskog identitetskog bića, kako bi crnogorsku državu proglasio neodrživom!?
Šta li bi na ova dešavanja sada napisao crnogorski vladika - veliki Njegoš, koji još 1843. pisao: „…Crna Gora ne haje ni za Nemanje, ni za Murate, ni za Bonaparte, oni svi biše i preminuše a Crna Gora ostade dovijeka i strašnoga suda u svojoj volji i slobodi, a to ti je u slavi“. Kad bi vidio kako beogradski autokrata u 21. vijeku razmišlja unazad i priziva osvajače „Nemanje“ na štetu crnogorske „volje i slobode“.
I ovi će biti i preminuti. Doći će, konačno, razumni građani ograničene vlasti i neograničenog uma, koji će dešavanja gledati širom otvorenih očiju u korist, ne samo, „crnogorske Volje i Slobode,“ nego svih ljudi svijeta.
